Mindfulness meditasyonu tipik olarak üç alt uygulamaya ayrılır.
1- Odaklı dikkat - zihin bir meditasyon nesnesine odaklıdır, örneğin; nefes, karın bölgesi ya da bedenin dışındaki bir nokta veya nesne. Bu uygulama sayesinde dikkati ve odaklanmayı, deneyimimize netlikle, farkındalıkla ve mevcudiyetle bakmayı geliştiririz (nefes meditasyonu aşama 1-4).
2- Açık farkındalık – uygulama, hareketsiz oturmak, gözlemlemek ve bir andan diğerine deneyimimizde yüzeye çıkan her ne ise ona karşı açık ve mevcut
olmaktır. Dikkatin düşünceler, duyumlar, imajlar ve anılar
arasındaki akışını algılarız. Bu pratik sayesinde gözlemci olma niteliğini, farkındalığımız içerisinde ortaya çıkan olguların yüzeye çıkışına, gelip geçişine tarafsızca tanık olma kapasitesini geliştiririz. Olanı, olmasını dilediğimiz şekilde değil de olduğu gibi görmek sayesinde içgörü ve bilgelik geliştiririz (nefes meditasyonu aşama 5).
3- Şefkat / Nezaket - kendimize ya da başkalarına karşı deneyimlediğimiz nezaket, şefkat, neşe ve denge niteliklerinin varlığına ya da yokluğuna bakarız. Tavrımızda nezaket vardır ancak özellikle şefkat meditasyonunda “mutlu olayım, ızdırapsız olayım” gibi ifadeleri sessizce tekrarlayarak kendimize ve başkalarına karşı – yalnızca sevdiklerimize değil, düşmanlarımıza karşı da - ‘pozitif’ duyguları besleriz ve daha sonra bu ifadelerin deneyimimiz üzerinde, zihin-beden içerisinde yankılanmasını gözlemleriz. Ne zaman hakiki hissettirdiğini, gerçek hissettirdiğini gözlemleriz. Şefkatin mevcut olmadığına dair farkındalık şefkati geliştirir, şefkatin mevcut olduğuna dair farkındalık şefkati geliştirir (şefkat meditasyonu).